نقطه آبی رنگ پریده

530px palebluedot

کارل ساگان در کتاب «نقطه رنگ‌پریده آبی» درباره این عکس می‌نویسد:

«ما موفق شدیم که این عکس را از عمق فضا بگیریم و اگر شما به آن نگاه کنید ، یک نقطه می‌بینید.

به آن نقطه بار دیگر نگاه کنید. آنجاست. آنجا خانه است. ما آنجاییم. هر کسی که دوست داریم ، هر کسی را که می‌شناسیم ، هر کسی که از او تا به حال شنیده‌ایم ، هر انسانی که تا به حال زیسته است ، ‌روی همین نقطه به سر برده است. مجموع همه خوشی‌ها و رنج‌‌های ما ، هزاران آموزه‌ اقتصادی ، ایدئولوژی‌ و مذاهب دلگرم‌کننده ، هر شکارچی و کاوشگری ، هر قهرمان و ترسویی ، هرآفریننده و نابودکننده تمدنی ، هر شاه و رعیتی ، هر زوج جوان عاشقی ، هر کودک امیدواری ، هر مادر و پدری ، هر مخترع و مکتشفی ، هر معلم اخلاقی ، هر سیاستمدار فاسدی ، هر ابرستاره‌ای ، هر رهبر عالی‌رتبه‌ای و هر معصوم و گناهکاری در تاریخ نوع بشر روی همین نقطه غبارگونه معلق در پرتو آفتاب ، تجلی یافته‌ و زیسته‌ است.

زمین جایگاه کوچکی در گستره بیکران گیتی است. به رودهای خونی فکر کنید که به وسیله ژنرال‌ها و امپراتور‌ها جاری شدند تا آنها بتوانند برای زمانی کوتاه ، آقای قسمتی از این نقطه شوند. به اعمال وحشیانه‌ای فکر کنید که به وسیله ساکنان یک گوشه از این نقطه بر سر ساکنان یک گوشه دیگر به سختی قابل تشخیص آمد‌. چقدر کج‌فهمی‌های آنها زیاد بود ، چقدر برای کشتن یگدیگر حریص بودند ، چقدر نفرتشان عمیق بود. وضعیتمان ، تصور مهم بودنمان ، تصور اینکه حق ویژه‌ای در عرصه گیتی داریم ، این نقطه رنگ‌پریده را به چالش کشیده است.

سیاره ما ، نقطه کوچکی در سیاهی عظیم احاطه‌کننده‌اش است. در همه این بیکرانگی ، چیزی نیست که بتواند از جایی برای کمک از شر خودمان به یاری‌مان بیاید. این مهم بر عهده خود ماست. گفته می‌شود که ستاره‌شناسی باعث فروتنی می‌شود و من می‌خواهم اضافه کنم که ستاره‌شناسی باعث خودسازی می‌شود.
به باور من شاید هیچ برهانی درباره نابخردی غرور نوع بشر ، بهتر از این تصویر دور از دنیای کوچکمان نباشد. از نظر من ، این تصویر ، بر مسئولیت ما برای برخورد مهربانه و مشفقانه با یکدیگر تأکید می‌کند و همچنین بر گرامی داشتن و محافظت از این نقطه آبی رنگ پریده ، تنها خانه‌ای که تا به حال شناخته‌ایم.»

برگرفته از وبلاگ یک پزشک

 

Dexpot : Virtual desktpos for windows

یکی‌ از بزرگترین ضعف‌های ویندوز، لاقل از نظر من که با کار در محیط گنوم بیشتر خو گرفتم، سر درگمی در پس پنجره‌هاست.

من به شخصه موقع کار پنجره‌های زیادی رو باز می‌کنم : مرورگر، موسیقی، virtualbox, IDE و کلی‌ چیز دیگه. خوب، مدیریت کردن همه اینها از طریق یه نوار وظیفه تا حدودی ناممکن می‌شه؛ دائماً مجبوری دست از کار اصلیت بکشی و مشغول سر و سامون دادن به پنجره‌ها بشی‌.

یک راه حل فوق‌العاده و به شدت اعتیاد آور برای این مشکل استفاده از Virtual desktop یا Workspace هست. این کامپوننت به صورت پیش فرض در محیط‌های گنوم و KDE موجود و میتونید برای ویندوز هم نصبش کنید. طرز کار به این صورته که شما به جای یک دسکتاپ میتونید (مثلا) چهار تا دسکتاپ مجزا داشته باشید. حالا تو یکی‌ میتونید به کار اصلیتون بپردازین، مرورگر رو تو یکی‌ دیگه باز بذارید، آهنگا‌ها تو یکی‌ دیگه و … .

این کار علاوه بر نظم دادن به محیط کار و فکرتون، می‌تونه سرعتتون رو هم چندین برابر کنه. برنامه‌ای که من برای ویندوز پیشنهاد می‌کنم Dexpot اسم داره. به سادگی‌ نصب می‌شه و پس از نصب با زدن کلید Alt+Num میتونید بین workspace‌ها جابجا بشید.

نصب کنید و استفاده کنید.

 

Scheme REPL

A rudimentary implementation of a REPL for Scheme programs in Python (as usual).
Descriptions for implementation has been taken from chapter 4 of SICP book. At it’s core, it’s merely an Eval, Apply cycle. Enjoy it.

 

Structure and Interpretation of Computer Programs, SICP

In this semester I’d took an optional course titled «Declarative programming». I was so thrilled about it because of two reasons :
First of all, I’d already been enchanted by the whole idea of functional and declarative programming since I was fooling around languages like Erlang, Haskell and Prolog (Although the last one is technically a logic programming language); Secondly, I was long to experience the presence in class of one of our well-known instructors, Dr. Towhidi.The reference book for this class was also notable, the renown Structure and Interpretation of Computer Programs ( or better known as SICP ).

Norvig is his famous must-read article, Learn programming in ten years, recommended this book for those who wants to choose computers as a life career.

«SICP is probably the best introduction to computer science, and it does teach programming as a way of understanding the computer science … The book is challenging and will weed out some people who perhaps could be successful with another approach.»

This book may not make a almighty coder who can do some fancy stuff with just a couple of lines of codes (although in some chapters, it will), but it can teach you something far more valuable, Good habits in thinking and coding. It reminds me of a statement that one the pioneers in software engineering, Kent Beck says about himself : «I’m not a great programmer; I’m just a good programmer with great habits.»

The programming language used in this book is Scheme. It’s some how old and incredibly small ( Parans, Blanks and lexemes are all the elements you have and a pair of data is the only data structure); Despite that it will amaze you when you see how complex tasks can be accomplished with such simple elements.

All these cool stuff can best accompanied with this fact that Coursera presented a course in functional programming that it’s syllabus is based on this book; The only difference is that this course has chosen Scala programming language over Scheme, which is much more sophisticated and has a rise in usage. (It supports OO programming )

Final word : Don’t miss the chance if you have this opportunity to attend a class that teaches this book, or if you have enough time and and know yourself as a guy with iron determination, try to take the course on Coursera. Unfortunately in my opinion it’s not a book that you can get the best of it by reading by yourself.